?ความต้องการของนักเดินทาง?: รีวิวเบอร์ลิน

Dir/scr: ฮง ซังซู. เกาหลีใต้. 2567. 90 นาที

เช่นเดียวกับใน Three-parter ของ Hong Sangsoo ในปี 2012ประเทศอื่น-ความต้องการของนักเดินทางพบว่า Isabelle Huppert เป็นผู้หญิงฝรั่งเศสในเกาหลี เธอคือไอริส ผู้หญิงที่หาเลี้ยงชีพด้วยการสอนภาษาฝรั่งเศส และแม้จะไม่เคยเปิดเผยเกี่ยวกับตัวเองมากนัก แต่ก็มีพรสวรรค์อย่างเหลือเชื่อในการทำให้ผู้อื่นพูดคุยเกี่ยวกับตัวเองและความรู้สึกของพวกเขา ตัวอย่างข้อมูลซึ่งเธอแปลเป็นภาษาฝรั่งเศสเชิงกวีและเชิงปรัชญาอย่างลึกซึ้ง ศิลปะแห่งการแปล ? ซึ่งสอดคล้องกับทักษะการเห็นอกเห็นใจของกวีหรือนักจิตอายุรเวท ? ถือเป็นหัวใจสำคัญของภาพยนตร์ที่เล่นได้อย่างชาญฉลาดด้วยภาษาที่แตกต่างกันถึง 3 ภาษา (อังกฤษ ฝรั่งเศส เกาหลี)

บอบบางและน่างงเล็กน้อย แต่ก็น่าพอใจมากจริงๆ

Huppert เคยสวมรอยจรรยาบรรณในการทำงานอันโด่งดังของเธอเองเมื่อรับเชิญในรายการ Netflix ของฝรั่งเศสโทรหาตัวแทนของฉัน!- ในตอนนี้ ดาราสาวประสบปัญหาในการถ่ายทำภาพยนตร์สองเรื่องพร้อมกัน ? แต่ผลที่ได้ก็คือเธอยังถูกผู้กำกับชาวเกาหลีถือกล้องตามมาอย่างเงียบๆ และถ่ายทำเธออยู่เคียงข้างอย่างเงียบๆ สำหรับภาพยนตร์เรื่องที่สามที่ไม่มีงบประมาณ เห็นได้ชัดว่าเรื่องตลกเป็นการขยิบตาให้กับ Hong Sangsoo ซึ่งอาจเป็นบุคคลเพียงคนเดียวในวงการภาพยนตร์ที่เกือบจะขยันพอ ๆ กับ Huppert

บัดนี้พระองค์ทรงสั่งสอนเธอเป็นครั้งที่สาม ถัดมาในประเทศอื่นและชุดเมืองคานส์กล้องของแคลร์การเข้าแข่งขันที่เบอร์ลินครั้งนี้เป็นครั้งที่ 31 ของเขา แสดงให้เห็นหงอย่างชัดเจนในทุกช็อต ? ภาพยนตร์เรื่องใดของเขาที่ไม่ใช่? - แต่มันก็เป็นผลงานที่น่าพิศวงและน่าหลงใหลอีกชิ้นหนึ่งของเขาด้วย เนื่องจาก Huppert มีส่วนร่วมและบทสนทนาเป็นภาษาอังกฤษเป็นหลัก จึงมีแนวโน้มที่จะได้รับความสนใจจากนานาชาติมากกว่าปกติเล็กน้อย แม้ว่าจะมีลักษณะที่เอียงๆ ก็ตาม

มีคนเห็นไอริสสอนภาษาฝรั่งเศสให้หญิงสาวเป็นครั้งแรก หลังจากเกิดเหตุการณ์ปกติ ? และเธอเผยว่ายังไม่ผ่านการทดสอบเลย ? วิธีคิดของเธอเอง ในระหว่างการสนทนาเป็นภาษาอังกฤษ เธอเล้าโลมเบาะแสบางอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่นักเรียนของเธอรู้สึก จากนั้นจึงเขียนวลีภาษาฝรั่งเศสลงในบัตรดัชนีเพื่อให้เธอศึกษา พร้อมทั้งเตรียมเทปบันทึกด้วย ต่อมาเธอได้ไปเยี่ยมคู่รักวัยกลางคน ทั้งผู้บริหารภาพยนตร์ วอนจู (อีฮเยยัง) และสามีของเธอ (ควอนแฮโย) วอนจูแสดงความสงสัยเกี่ยวกับวิธีการของไอริส แต่ทั้งสามก็เข้ากันได้ดีและออกไปเดินเล่น ในระหว่างนั้นไอริสสนใจบทกวีที่แกะสลักไว้บนหิน แจกบัตรดัชนีและไอริสก็เก็บค่าเล่าเรียนในกระเป๋า แม้ว่าทั้งสามคนจะพูดภาษาฝรั่งเศสแทบไม่ได้เลยก็ตาม

จากนั้นไอริสก็ไปที่แฟลตของชายหนุ่ม อินกุก (ฮาซองกุก) ซึ่งเธอพักอยู่ด้วย แม้ว่าพวกเขาจะอายุต่างกัน แต่อย่างน้อยพวกเขาก็เป็นเพื่อนที่สนิทสนมกันมาก นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมไอริสจึงทำให้ตัวเองขาดแคลนเมื่ออินกุกได้รับการมาเยี่ยมอย่างเซอร์ไพรส์จากแม่ของเขา (โช ยุนฮี) ที่ทำให้สับสนมากขึ้นเรื่อยๆ โดย ? และโกรธเรื่อง ? ความสัมพันธ์ของลูกชายกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งดูเหมือนเขาจะไม่รู้อะไรเลย

จริงๆ แล้วเราไม่ได้เรียนรู้อะไรเกี่ยวกับไอริสเลยเหรอ? ไม่มีอะไรเกี่ยวกับชาติที่แล้วของเธอ หรือปัจจุบันของเธอ หรือสิ่งที่เธอทำในเกาหลีตั้งแต่แรก ซึ่งเป็นจุดที่ภาพยนตร์มีมิติในการอ้างอิงตัวเอง แม้ว่าไม่มีใครรู้อะไรเกี่ยวกับไอริส ผู้ชมก็คงรู้มากมายเกี่ยวกับ Huppert เกี่ยวกับบทบาทในอดีตของเธอในภาพยนตร์ของ Hong และเรื่องอื่นๆ อีกนับไม่ถ้วน และจะนำเสนอ ความรู้นั้นไปความต้องการของนักเดินทาง

ที่โทรหาตัวแทนของฉัน!ปิดปากอาจแนะนำว่าหงที่ประสบความสำเร็จอย่างมากเพียงแค่ทำให้ภาพยนตร์ของเขาหลุดออกไป แต่เช่นเคย มีงานฝีมือที่แม่นยำอย่างมากในภาพยนตร์เรื่องนี้ (แม้ว่าฉากแรกๆ จะบ่งบอกถึงความหลวมๆ ของการเคลื่อนไหวแบบด้นสดก็ตาม) มีรูปแบบที่ละเอียดอ่อนมากมายที่นี่ จู่ๆ ตัวละครทั้งสามก็ขยับเพื่อให้ไอริสได้ลิ้มรสความสามารถทางดนตรีของพวกเขา บทกวีสองบทที่จารึกไว้ในหินโดยนักเขียนชาวเกาหลีในศตวรรษที่ 20 ยุนดงจู; การใช้สีเขียวเฉดอย่างน่าประหลาดในเสื้อคาร์ดิแกนของไอริส ปากกาลูกลื่นของเธอ และหลังคาเรียบๆ ซึ่งรองเท้าเอสปาดริลของเธอส่งเสียงร้องแบบการ์ตูน

ฮุพเพิร์ตเล่นอย่างผ่อนคลาย โดยผลัดกันอ่อนโยน สงบ และแสดงท่าทางหยาบคาย เมื่อเธอสูดกลิ่นหอมของสตูว์ที่แม่ของอินกุกกำลังปรุงอยู่ ไอริสของเธอยังคงเป็นจุดศูนย์กลางที่นิ่งแต่ไม่ว่างเปล่าซึ่งเป็นจุดศูนย์กลางของการแสดงอื่นๆ ใช่ไหม รอบรองชนะเลิศระหว่าง Hong Sangsoo ที่รู้จักกันมานาน Lee Hyeyoung และ Kwon Haehyo ในฐานะสามีและภรรยา ตามลำดับผู้บังคับบัญชาและขี้ขลาดเล็กน้อย และระหว่าง Ha Seongguk และ Cho Yunhee ในฐานะ Inguk ที่อึดอัดและแม่ที่ขี้หวงและเปราะบางทางอารมณ์ของเขา

เมื่อถึงเวลาที่เครื่องดื่มแอลกอฮอล์เกาหลีหลายขวดหมดลง ? คราวนี้ไม่ใช่โซจู แต่เป็นไวน์ข้าวขุ่นบ้าไปแล้ว-ความต้องการของนักเดินทางเข้าถึงตอนจบที่เข้าใจยากอย่างเงียบ ๆ ผ่านการตัดต่ออย่างลึกลับและการเล่นเครื่องบันทึกนอกคีย์บางตัวอย่างเด็ดเดี่ยว ผู้ชมจะไม่ได้รับคำตอบใด ๆ แต่อาจยังคงรักษาแนวบทกวีเฉพาะที่ไอริสแปล: ?เส้นทางของฉันเป็นเส้นทางใหม่เสมอ? แฟนๆ ฮงซังซูคงจะบอกว่าสิ่งนี้ใช้ได้กับผู้กำกับคนนี้อย่างแน่นอน แม้ว่าเส้นทางจะดูคล้ายกันอย่างน่าประหลาดก็ตาม ในกรณีนี้ความใหม่จะละเอียดอ่อนและน่างงเล็กน้อย แต่ก็น่าพึงพอใจอย่างยิ่ง