'เรื่องฝั่งตะวันตก': บทวิจารณ์

ผู้กำกับ: สตีเว่น สปีลเบิร์ก เรา. 2564. 156 นาที.

ภาพยนตร์รีเมคที่ให้ความบันเทิงเต็มเปี่ยมด้วยช่วงเวลาเหนือธรรมชาติของ Steven Spielbergเรื่องราวฝั่งตะวันตกเน้นองค์ประกอบที่เป็นที่ชื่นชอบที่สุดของละครเพลงโดยไม่ต้องพยายามตีความเนื้อหาต้นฉบับใหม่อย่างรุนแรง หกสิบปีหลังจากภาพยนตร์ต้นฉบับเข้าฉายในโรงภาพยนตร์ และในที่สุดก็คว้ารางวัลออสการ์ถึง 10 รางวัล รวมถึงภาพยนตร์ยอดเยี่ยมด้วย ภาพยนตร์รีเมคเรื่องนี้มีความใกล้ชิดและเข้าถึงอารมณ์ ทำให้เกิดความรู้สึกอบอุ่นของการเดจาวู ซึ่งบรรเทาลงจากการที่เรื่องราวยังคงประณามความคลั่งไคล้และความรุนแรง ด้วยเหตุนี้ จึงมีการพิจารณาสถานการณ์ของตัวละครเปอร์โตริโกในมุมมองของสปีลเบิร์กมากขึ้น และราเชล เซกเลอร์ผู้มาใหม่ก็สร้างมาเรียที่เปล่งประกายออกมา

สปีลเบิร์กมักถูกมองว่าเป็นคนมีอารมณ์อ่อนไหว แต่คุณภาพนั้นมีแนวโน้มที่จะเข้ากันได้ดีกับ 'เรื่องราวฝั่งตะวันตกละครประโลมโลกที่เต็มไปด้วยบทเพลงอันไพเราะ

ภาพยนตร์เรื่องนี้เปิดตัวในสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกาเมื่อวันที่ 10 ธันวาคม ซึ่งยังคงมีฉากอยู่ในนิวยอร์กช่วงปลายทศวรรษ 1950 และไม่มีชื่อเป็นที่รู้จักมากนัก ยกเว้นแอนเซล เอลกอร์ตและริต้า โมเรโน (ผู้ได้รับรางวัลนักแสดงสมทบหญิงยอดเยี่ยมในต้นฉบับ) แต่ความจริงก็คือ ละครเพลง (ที่สร้างจากละครบรอดเวย์ในปี 1957) นั้นเป็นดารา และจะได้รับความสนใจอย่างมากจากผู้ชมทั่วไปที่อยากรู้ว่าสปีลเบิร์กจะนำอะไรมาสู่ผลงานอันโด่งดังนี้

เรื่องราวฝั่งตะวันตกนำเรากลับไปสู่เรื่องราวของกลุ่ม Jets แก๊งค์ผิวขาวซึ่งมีความบาดหมางกับ Sharks ซึ่งประกอบด้วยชายหนุ่มชาวเปอร์โตริโก เครื่องบินเจ็ตส์ไม่พอใจฉลามที่พวกเขาคิดว่ามีบุคคลภายนอกบุกรุกสนามหญ้าของพวกเขา และภัยคุกคามความรุนแรงก็ทวีความรุนแรงขึ้นระหว่างทั้งสองกลุ่ม ดังนั้นมันจึงยิ่งเพิ่มความตึงเครียดเมื่อหนึ่งในเจ็ตส์ โทนี่ (เอลกอร์ต) อดีตเด็กและเยาวชนกระทำความผิดตั้งใจจะเปลี่ยนวิถีของเขา ตกหลุมรักมาเรีย (เซกเลอร์) น้องสาวของผู้นำทีม Sharks เบอร์นาร์โด (เดวิด อัลวาเรซ) ผู้ห้ามไม่ให้มีความสัมพันธ์ .

เอาตัวชี้นำของมันมาจากโรมิโอและจูเลียตเรื่องราวความรักข้ามดวงดาวเรื่องราวฝั่งตะวันตกขับเคลื่อนโดยดนตรีที่ไพเราะและน่าติดตามของ Leonard Bernstein และเนื้อเพลงที่คล่องแคล่วของ Stephen Sondheim ผู้ล่วงลับ ทำงานกับนางฟ้าในอเมริกานักเขียนบทละคร Tony Kushner, Spielberg ให้เกียรติข้อความ; การเปลี่ยนแปลงของเขานั้นละเอียดอ่อน ไม่ว่าจะเป็นการดึงเอาเรื่องราวเบื้องหลังของตัวละครออกมาเป็นเนื้อเดียวกันหรือขยายความเกลียดชังทางเชื้อชาติระหว่างเครื่องบินเจ็ตส์และฉลามให้กว้างขึ้น สิ่งที่โดดเด่นที่สุดคือชีวิตในบ้านของมาเรียและบทสนทนากับเพื่อน ๆ เป็นภาษาสเปนจำนวนมาก ซึ่งไม่มีคำบรรยาย เป็นวิธีที่ชาญฉลาดสำหรับผู้กำกับในการซึมซับผู้ที่ไม่เก่งในภาษาในความเป็นจริงของชายและหญิงเหล่านี้ที่ยังคงอยู่ ปรับตัวเข้ากับดินแดนใหม่ที่ไม่ต้อนรับเสมอไป

ภาพยนตร์ปี 1961 ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ถึงตัวเลือกการคัดเลือกนักแสดงบางส่วน โดยเฉพาะนาตาลี วูดที่รับบทเป็นเปอร์โตริโกมาเรีย และไม่เพียงแต่สปีลเบิร์กจะหลีกเลี่ยงข้อผิดพลาดแบบเดียวกันเท่านั้น เขายังพบนักแสดงที่สามารถแสดงละครเพลงที่น่าจดจำได้อีกด้วย (ดาราจากภาพยนตร์ต้นฉบับที่ชนะรางวัลออสการ์ส่วนใหญ่ได้รับการขนานนาม) ผู้ชมภาพยนตร์อาจไม่คุ้นเคยกับคนอย่าง Ariana DeBose นักแสดงบรอดเวย์ที่ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลโทนี่ แต่เธอพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าเป็น Anita ที่มีพลัง — ไม่ต้องพูดถึงนักเต้นและนักร้องที่ยอดเยี่ยม . (อันที่จริงเธอเป็นผู้นำในผลงานที่เร้าใจที่สุดของการรีเมค ซึ่งก็คือ 'อเมริกา' ที่อึกทึก)

เอลกอร์ตและเซกเลอร์มีเคมีเข้ากันอย่างไพเราะ แม้ว่าในตอนแรกจะไม่ได้ถ่ายทอดความต้องการโทนี่ผู้ถูกหลอกเสมอไป ซึ่งเพิ่งได้รับการปล่อยตัวจากคุกหลังจากเกือบฆ่าสมาชิกแก๊งคู่แข่ง แต่เซกเลอร์แสดงจิตวิญญาณที่ร่าเริงและเป็นที่รักอย่างยิ่ง Zegler ร้องเพลง 'I Feel Pretty' หรือร้องเพลง 'Tonight' คู่กับ Elgort โดยถ่ายทอดความไร้เดียงสาและความมีน้ำใจของตัวละคร ในขณะเดียวกันก็สื่อถึงเหล็กกล้าที่อยู่ใต้พื้นผิวที่น่ารื่นรมย์

สปีลเบิร์กมักถูกมองว่าเป็นคนมีอารมณ์อ่อนไหว แต่คุณภาพนั้นก็มีแนวโน้มว่าจะเข้ากันได้ดีเรื่องราวฝั่งตะวันตกละครประโลมโลกที่เต็มไปด้วยบทเพลงอันไพเราะ ผู้สร้างภาพยนตร์พยายามที่จะใส่ความสมจริงมากขึ้นอีกเล็กน้อยเพื่อถ่วงดุลการแสดงละครของภาพปี 1961 แม้ว่าการออกแบบงานสร้างของอดัม สต็อคเฮาเซนและเครื่องแต่งกายของพอล เทซเวลล์จะเต็มไปด้วยสีสันอันหรูหราที่ทำให้ภาพยนตร์มีกลิ่นอายแฟนตาซีของฮอลลีวูดก็ตาม อย่างไรก็ตาม สปีลเบิร์กยังคงจับตาดูอย่างใกล้ชิดเรื่องราวฝั่งตะวันตกข้อความที่น่าสิ้นหวังของ: การไม่อดทนอาจนำไปสู่โศกนาฏกรรมได้ เขารวมคำฉายาทางเชื้อชาติสองสามอย่างอย่างกล้าหาญในบทสนทนา ซึ่งผลักดันความอัปลักษณ์ของความคลั่งไคล้กลับบ้าน ซึ่งเป็นพิษต่อความหวังในการปรองดองระหว่างแก๊งคู่แข่งเหล่านี้

ในฐานะวาเลนตินา ตัวละครใหม่ โมเรโนมอบบทบาทที่ปรึกษาที่สำคัญให้กับโทนี่ และนักแสดงมากประสบการณ์ซึ่งมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวในภาพยนตร์ปี 1961 ให้การแสดงที่สภาพอากาศแปรปรวนและเห็นอกเห็นใจเรื่องราวฝั่งตะวันตกธีมของเปิดเผยใกล้ถึงจุดสิ้นสุด คนส่วนใหญ่คงคุ้นเคยกับวิธีการเกี้ยวพาราสีของโทนี่และมาเรีย แต่สปีลเบิร์กจะรับมือกับความพลิกผันและแรงกระแทกด้วยมือที่มั่นคง ฉากอันเป็นเอกลักษณ์ของต้นฉบับ ไม่ว่าจะเป็นการเต้นรำอย่างสนุกสนานในยิม หรือการประลองครั้งสุดท้ายอันตึงเครียดระหว่างทีมเจ็ตส์และฉลาม ก็ถูกถ่ายทอดออกมาอย่างสดใสไม่แพ้กันที่นี่ การรีเมคของสปีลเบิร์กไม่ค่อยได้รับการเปิดเผยมากนัก แต่เขาเชื่อมั่นในเนื้อหาและความทุ่มเทของเราที่มีต่อมัน มากพอที่จะปล่อยให้มันร้องเพลงด้วยตัวเอง